Οι διασημότεροι χειρουργοί που ασχολήθηκαν με την πρωκτολογία την εποχή της Ρώμης και του Βυζαντίου ήταν ο Aulus Cornelius Celsus (2ος αιώνας μ.Χ.), ο Κλαύδιος Γαληνός (129-199 μ.Χ.) και ο Παύλος ο Αιγινήτης (625-690). Ο Κέλσος, όπως αναφέρει στο σύγγραμμα του de Medicina συνέχισε και διερεύνησε την μέθοδό seton για την θεραπεία των περιεδρικών συριγγίων, ο Γαληνός ταυτοποίησε τον σφιγκτήρα του πρωκτού αλλά νόμιζε ότι ο μυς αυτός προερχόταν από το δέρμα. Ο Παύλος ο Αιγινήτης ασχολήθηκε επιπλέον με την ατρησία του πρωκτού την οποία θεράπευε χειρουργικά.
Επιπλέον συστηματική ενασχόληση με την πρωκτολογία επέδειξαν οι Αέτιος Αμιδηνος (6ος αιώνας μ.Χ.) και ο Ορειβάσιος ο Περγαμηνός (325-403).
