JOHN ARDERNE : Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΠΡΩΚΤΟΛΟΓΙΑΣ
Γεννήθηκε το 1307 και πέθανε το 1390. Τα 83 χρόνια της ζωής του θεωρούνται ως ένα ασύνηθες προσδόκιμο ζωής για εκείνη την εποχή. Η Αγγλία τότε ήταν μια χώρα περίεργων αντιθέσεων. Αν και το στοιχείο των μεγάλων καθεδρικών ναών και των καλά οχυρωμένων κάστρων ήταν πολύ έντονο , η αρχιτεκτονική ήτααν πολύ φτωχή. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο 14ος αιώνας ήταν ο αιώνας που ξέσπασε ο λεγόμενος Μαύρος Θάνατος ή αλλιώς η πανώλη που με αποκορύφωμα το 1349 υπολογίζεται ότι αποδεκάτισε περίπου το μισό πληθυσμό της Αγγλίας.
Το έργο του Arderne, το οποίο ήταν γραμμένο στα λατινικά και μόνο φτωχό δε μπορεί να χαρακτηριστεί, έπρεπε να περιμένει σχεδόν εκατό χρόνια μέχρι να βρεί τον William Caxton, ο οποίος εισήγαγε τον τυπογράφο στην Αγγλία. Με σπουδές στο Montpellier της Γαλλίας , δέχθηκε επιρροές από δύο εξαίρετους χειρουργούς , τον Henri de Mondeville και τον Guy de Chauliac οι οποίοι τον μύησαν στη χειρουργική. Δε γνωρίζουμε πολλά για τον John Arderne παρά μόνο όσα γράφει στο έργο του , καθώς έιναι λίγες οι αναφορές από άλλους συγγραφείς της εποχής. Βέβαια φαίνεται ότι πρόκειται για έναν πολύ μορφωμένο άνθρωπο , με υψηλό το αίσθημα ήθους και με πραγματικό ενδιαφέρον για τους ασθενείς του. Ως συγγραφέας διακρίνεται για τις ακριβείς περιγραφές του. Τα έργα του μεταφράστηκαν από τα λατινικά στα αγγλικά και διαβάζονταν ευρέως για περίπου 150 με 200 χρόνια. Μάλιστα δύο αντίγραφα υπάρχουν ακόμα! Τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε ήταν: η αιμορραγία , οι παθήσεις του οφθαλμού , παθήσεις ανδρικού γεννητικού συστήματος , γυναικολογικές παθήσεις και φυσικά προς μεγάλο ενδιαφέρον των πρωκτολόγων, με τα συρίγγια του πρωκτού , τα αποστήματα που δημιουργούν συρίγγια , τις αιμορροΐδες, τον τεινεσμό και τα κλύσματα. Ο John Arderne πίστευε ότι ο χειρουργός έπρεπε να είναι σοβαρός , νηφάλιος , φιλομαθής , ευγενικός και σε καμία περίπτωση ζηλιάρης. Ήταν σοφός και προσεκτικός σχετικά με την πρόγνωση της ασθένειας και όταν τον ρωτούσαν οι ασθενείς ή το περιβάλλον του ασθενούς πόσο θα κρατήσει η θεραπεία , εκείνος πίστευε ότι ο χειρουργός έπρεπε να λέει το διπλάσιο χρόνο από αυτόν που εκτιμούσε ότι χρειάζεται. Αν η αποθεραπεία συνέβαινε πιο γρήγορα , τότε τα εύσημα πήγαιναν στον ασθενή, ο οποίος ήτααν γερός που άντεξε όλη ααυτή την επίπονη διαδικασία. Αυτό που κάνει ξεχωριστό τον J.A. είναι ότι επεσήμανε την αξία που είχε το πλύσιμο των χεριών πριν την οποιαδήποτε διαδικασία αλλά και τον προσεκτικό ρουχισμό του χειρουργού.
Ο ARDERNE ΩΣ ΠΡΩΚΤΟΛΟΓΟΣ
Ο J.A. θεωρείται ο πατέρας της βρετανικής πρωκτολογίας για τον εξής λόγο: περιέγραψε και εξάσκησε τη θεραπεία για τα συρίγγια του πρωκτού , πράγμα για το οποίο είναι πιο γνωστός. Πιο αναλυτικά , άφηνε το κανάλι του συριγγίου ανοιχτό με τομή δείχνοντας ότι δε φοβόταν την αιμορραγία σε αντίθεση με τους συναδέλφους του. Η μέθοδος που χχρησιμοποιούσε για να ελέγχει την αιμορραγία ήταν απλή. Εφάρμοζε πίεση με ένα σπόγγο επανειλημμένα και σε περίπτωση εγχείρησης συριγγίου ο ασθενής έπρεπε να κάθεται σε μια άνετη θέση πάνω το σπόγγο. Ύστερα ο σπόγγος αφαιρούταν και η πληγή ψεκαζόταν και καλυπτόταν με ειδικά βαμβάκια και λινά υφάσματα.
Ο Arderne περιγράφει άψογα την αιτιολογία και την παθολογία του συριγγίου. Επισημαίνει με ακρίβεια τα κλινικά χαρακτηριστικά του ισχιοορθικού αποστήματος και δηλώνει πως το απόστημα δεν πρέπει να παραμένει έτσι αλλά να ανοιχτεί το συντομότερο δυνατό από τη στιγμή που δείχνει ότι μαλακώνει. Θεωρεί χρήσιμη τη δακτυλική εξέταση του πρωκτικού καναλιού και του ορθού για τη διάγνωση και κάνει χρήση ενός μαλακού καθετήρα για να κρατήσει ανοιχτό το κανάλι του συριγγίου. Πριν το χειρουργείο έδινε οδηγίες στους ασθενείς και περιγράφει ακόμα και τη θέση που λάμβανε τόσο ο ίδιος όσο και οι ασθενείς. Φυσικά από το έργο του δε θα μπορούσε να λείπει μια αναλυτική περιγραφή των εργαλείων που χρησιμοποιούσε. Από όλες αυτές τις περιγραφές δε χωρά αμφιβολία ότι ο John αντιμετώπιζε σύνθετα και δύσκολα περιστατικά και μάλιστα με αξιόλογη επιτυχία. Βέβαια έχει ασχοληθεί και με άλλες παθολογικές καταστάσεις του ορθού και του πρωκτού , έχοντας κάνει διατριβή στις αιμορροΐδες, ενώ έχει περιγράψει και τον καρκίνο του ορθού αλλά και την πρόπτωση ορθού , την πρωκτίτιδα, τον κνησμό και τον τεινεσμό.
Σήμερα χαίρει άκρας τιμής, ιδιαίτερα στην Αγγλία καθώς ήταν ο πρώτος σπουδαίος χειρουργός της Γηραιάς Αλβιόνας , του οποίου το έργο υπάρχει ακόμα και συνεχίζει να εμπνέει…
