Αν ρωτήσεις τους τελειόφοιτους της ιατρικής σχετικά με την ειδίκευση που θα ήθελαν να ακολουθήσουν στην καριέρα τους, σίγουρα ελάχιστοι ή πιθανόν και κανένας πρόκειται να ξεστομίσουν τη λέξη πρωκτολογία από τα χείλη τους. Και αυτό ίσως είναι λογικό εν μέρει, αν αναλογιστεί κανείς τις δυσκολίες που πρέπει να ξεπεράσει κάποιος ώστε να ασχοληθεί με αυτόν τον παρεξηγημένο κλάδο. Δυσκολίες και προβλήματα που σχετίζονται τόσο με την επαφή με ανθρώπους που έχουν αντιμετωπίσει την περιθωριοποίηση από την οικογένεια και τον κοινωνικό τους περίγυρο, όσο και με την αποδοχή του ίδιου του επαγγελματία υγείας από την ιατρική κοινότητα. Δυστυχώς, δεν είναι λίγοι οι συνάδελφοι που συχνά-πυκνά έχουν αντιμετωπίσει περιπαικτικά την πρωκτολογία υποβαθμίζοντας την αξία της και την προσφορά της, επειδή ουσιαστικά καταπιάνεται με ένα μέρος του σώματος που έχει αποτελέσει και εξακολουθεί δυστυχώς να αποτελεί κατά καιρούς ταμπού στις σύγχρονες ανθρώπινες κοινωνίες. Η φύση και η λειτουργία της ανατομικής περιοχής του πρωκτού αλλά και οι αξιακές και κοινωνικές πεποιθήσεις που έχουν διαμορφωθεί κατά τη διάρκεια του ανθρώπινου πολιτισμού, δημιουργούν τελικά αναρίθμητα εμπόδια.
Οι ασθενείς που θα επισκεφτούν έναν πρωκτολόγο συχνά συνδέονται με κοινωνικές ομάδες που έχουν γίνει αποδέκτες ρατσιστικών ιδεών ή προκαταλήψεων. Ο ιατρός-πρωκτολόγος θα κληθεί να θεραπεύσει ή τουλάχιστον να διαχειριστεί την ασθένεια ενός ομοφυλόφιλου, ενός ηλικιωμένου ατόμου που ντρέπεται για τον εαυτό του και συνδέει το πρόβλημα στον πρωκτό με τη Θεϊκή τιμωρία, ενός φυλομεταβατικού που κυριολεκτικά φοβάται και τη σκιά του, ενός έφηβου ή νέου άνδρα που θέλει να κρύψει την ασθένεια από την οικογένεια του, ενός οροθετικού που ζει με το άγχος της αποκάλυψης της λοίμωξης του ή και μίας ιερόδουλης (sex worker) που φοβάται την κοινωνική στοχοποίηση. Βέβαια, τον ιατρό-πρωκτολόγο θα επισκεφτούν και άνθρωποι που δεν ανήκουν σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες, οι περισσότεροι όμως είναι αμήχανοι, ντρέπονται να μιλήσουν για το πρόβλημα τους και αντιμετωπίζουν με καχυποψία τον ιατρό-πρωκτολόγο. Επιπλέον φοβούνται μήπως πονέσουν ή μήπως αισθανθούν περίεργα κατά την εξέταση από τον πρωκτολόγο.
Ανακαλώντας διάφορες επαγγελματικές στιγμές στα 30 και πλέον χρόνια άσκησης της πρωκτολογίας, εύκολα προκύπτει το συμπέρασμα ότι είναι στη μοίρα αυτού του κλάδου να έρχεται συχνά σε επαφή με άτομα και ομάδες που η ίδια η κοινωνία έχει βάλει στο περιθώριο ουκ ολίγες φορές και τους έχει φερθεί με υποτιμητικό τρόπο. Παράλληλα, η απόλυτη πλειοψηφία των ασθενών αντιμετωπίζουν μία ενδεχόμενη πάθηση στον πρωκτό ως μια ντροπιαστική εμπειρία. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο ένας ικανός πρωκτολόγος δεν περιορίζεται μόνο στο αμιγώς κλινικό κομμάτι, αλλά πρέπει να διαθέτει ψυχικά και συναισθηματικά χαρίσματα, ενσυναίσθηση και ανθρωπιά. Η ενασχόληση με μια ειδικότητα όπως είναι η πρωκτολογία θέλει θάρρος, υπομονή και κατανόηση. Η εξάσκηση της πρωκτολογίας βασίζεται στη ζεστή και φιλική στάση του ιατρού προς τον ασθενή. Το χιούμορ είναι απαραίτητο προσόν. Ο σεβασμός στη διαφορετικότητα του συνανθρώπου μας πρέπει να είναι κατοχυρωμένος. Τελικά, η πρωκτολογία είναι κάτι παραπάνω από μία απλή εξειδίκευση. απαιτεί μια πολυδιάστατη προσέγγιση από τον επαγγελματία που θα την υπηρετήσει, λαμβάνοντας υπόψιν του τόσο το σώμα όσο και την ψυχή.
