Οι Αραβες μετέφρασαν τον 9ο αιώνα το έργο του Παύλου του Αιγινήτου, (De Re Medica Libri Septem) φημισμενου χειρουργού της βυζαντινής εποχής με πολλές αναφορές στην χειρουργική θεραπεία των συριγγίων. Το γεγονός αυτό πιστοποιεί πως οι Άραβες ιατροί τον εκτιμούσαν ιδιαίτερα. Εξάλλου, με την επέκταση τους τον 7ο αιώνα σε περιοχές της Μεσογείου και της Ευρώπης, ήρθαν σε επαφή με αυτούς τους πληθυσμούς, αναπτύσσοντας και εξελίσσοντας το ήδη υπάρχον σώμα γνώσεων. Σπουδαίες προσωπικότητες όπως ο Αβικέννας (Αμπού Αλή αλ-Χουσεΐν ιμπν Αμπντάλλαχ ιμπν Σίνα), ο αλ-Ράζι και ο Αμπούλ αλ-Κασίμ αλ-Ζαχράουι, όντας πολυμαθείς ιατροφιλόσοφοι διέπρεψαν στη Μέση Ανατολή και έγιναν διεθνώς γνωστοί για τηθεραπεία των παθήσεων του πρωκτού και αποτέλεσαν σημεία αναφοράς για πολλούς αιώνες.
Ο Αμπούλ αλ-Κασίμ αλ-Ζαχράουι (Abulcasis) 936–1013, ενταγμένος στον τομέα της χειρουργικής εγκαινιάζει στο βιβλίο του «αλ τασρίφ» τη μέθοδο του καυτηριασμού στη θεραπεία των συριγγίων, δεχόμενος βέβαια και την αξία της ιπποκρατικής τεχνικής για τα διασφιγγτηριακά συρίγγια. Αξίζει να σημειωθεί πως οι Άραβες ευθύνονται ως επί το πλείστον για την εισαγωγή και την τελειοποίηση της χρήσης του καυτηριασμού, κυρίως λόγω της στάσης τους για αποφυγή χρήσης χειρουργικών μαχαιριών και αιχμηρών εργαλείων στις ιατρικές πράξεις.
Ο Αβικέννας από την άλλη, στο γνωστότερο από τα 100 περίπου βιβλία του «Ο Κανών της Ιατρικής» εκθέτει τις απόψεις του για μια πληθώρα παθήσεων του πρωκτού (για τις οποίες προβαίνει σε κατηγοριοποίηση), οι οποίες μάλιστα πολύ λίγο διαφέρουν από τις σημερινές θέσεις της επιστήμης στις θεμελιώδεις αρχές τους και ίσως αποτελούν την πιο ολοκληρωμένη τοποθέτηση που τεκμηριώνεται επαρκώς. Για τον μεγάλο ιατροφιλόσοφο, οι αιμορροίδες, τα περιπρωκτικά αποστήματα και άλλες παθήσεις του πρωκτού και του παχέος εντέρου λογίζονται ως παράγοντες κινδύνου ως προς την εμφάνιση των περιεδρικών συριγγίων. Εξίσου εντυπωσιακή είναι η εμπεριστατωμένη διαγνωστική προσέγγιση που προτείνει για την ανίχνευση των συριγγίων, όπως και η εξαιρετική ανατομική περιγραφή των σφιγκτήρων του πρωκτού και των κινδύνων τραυματισμού των από τις διάφορες επεμβατικές πράξεις.
Τέλος, ο αλ-Ράζι (al-Rāzī) , εστιάζει στην προσεκτική κλινική εξέταση του ασθενούς. Χρησιμοποίησε μεταλλικές μήλες για την ανεύρεση των στομίων του συριγγίου. Εφάρμοσε την χειρουργική διάνοιξη του συριγγίου εάν δεν τίθενται σε κίνδυνο οι σφιγκτήρες. Εκανε χρήση διαφόρων φαρμακευτικών σκευασμάτων και βοτάνων για την επούλωση ή τον καυτηριασμό των συριγγίων (αλόη βέρα, άσβεστος κλπ.).
Ο Serefeddin Sabuncuoglu έζησε στην Αμάσεια της Μ. Ασίας (1385–1468) και έγραψε στα Τουρκικά την Αυτοκρατορική Χειρουργική. Ο Sabuncuoglu εγνώριζε την προέλευση των συριγγίων από πρωκτικό στόμιο και χρησιμοποιούσε πολλές μήλες για την θεραπέια των συριγγίων.
Treatment of Anorectal Diseases by al-Rāzī. Adil H. Al-Humadi, Sadiq Al-Samarrai. JIMA: Volume 41, 2009 – Page 122
Anal Surgical Techniques in Early Ottoman Period Performed by Serefeddin
Sabuncuoglu. World J. Surg. 24, 130–132, 2000Ali Bekraki, M.D.,1 S¸efik Go¨rkey, Ph.D., D.D.S.,2 A. O¨ zdemir Aktan, M.D.1
